openSUSE: Tumbleweed or Leap

ΑΥΤΗ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ!

Το openSUSE, για όσους/ες δε το γνωρίζουν (αν και αμφιβάλω να μη το έχετε έστω ακούσει), είναι μια mainstream διανομή Linux. Βασικά, η αρχαιότερη όλων των διανομών. Υποστηρίζεται από την εταιρία SUSE και αποτελεί τη βάση για το εμπορικό λειτουργικό σύστημα SLES (SUSE Linux Enterprise Server).
Η διανομή openSUSE αναπτύσσεται από την κοινότητα, πάντα με την υποστήριξη της SUSE.

openSUSE είχα στο Desktop εδώ και κάμποσο καιρό. Από την έκδοση 12.3, είχα μάλιστα ανεβάσει και σχετικό βίντεο με το Steam και το παιχνίδι TeamFortess 2 (βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=DW2Eg2jQSfw)
Το openSUSE όμως έτρεχε στον κουρασμένο HDD, τον οποίο χρησιμοποιώ πλέον μόνον ως αποθηκευτικό χώρο. Είχα βέβαια περάσει στην έκδοση 13.1, έπειτα στη 13.2, αλλά είχε έρθει ο καιρός της μετακόμισης. Είμαι στην ευχάριστη θέση να διαθέτω πλέον τρεις SSD δίσκους και όλα τα λειτουργικά έχουν μετακομίσει εκεί.
Αντί όμως να κάνω τη γνωστή διαδικασία μέσω rsync αποφάσισα να κάνω εκ νέου εγκατάσταση.
Τα πράγματα όμως έχουν λίγο αλλάξει από την τελευταία φορά που έκανα εγκατάσταση το openSUSE. Εννοώ αυτό που έχει γίνει με τις εκδόσεις, πλέον. Υπάρχει το Leap, υπάρχει και το Tumbleweed και εκεί ήρθα σε ένα μικρό δίλημμα. Αλλά όχι, δε θα μπορούσα να μείνω με το Leap. Εξάλλου το Leap έχει ως στόχο τους servers, κυρίως για το σταθερό (αλλά ίσως λίγο παλιό) λογισμικό που περιέχει και τις λίγες αναβαθμίσεις που λαμβάνει (ασφαλείας κυρίως).
Έτσι, το Tumbleweed μου χτύπαγε τη πόρτα «άσε με να μπω», έλεγε. Και μπήκε.

Η διαδικασία της εγκατάστασης ήταν όπως ΔΕΝ την περίμενα. Εγκατέστησα το openSUSE μαζί με Windows 8.1 και αυτό έγινε επί σκοπόν. Να δω πως θα συμπεριφερθεί.
Δεν το περίμενα, όπως προανέφερα. Η διαδικασία της εγκατάστασης ήταν πραγματικά εύκολη και απλή. Χώρισε το διαμέρισμα αυτόματα, έφτιαξε τα απαιτούμενα διαμερίσματα μόνο του και όλα αυτά βέβαια ήταν απλά ένα preview. Τίποτα μόνιμο έως ότου κάνω κλικ στο κατάλληλο κουμπάκι για την εκκίνηση της πραγματικής εγκατάστασης. Και πριν απ’ όλα αυτά, πάλι μου δείχνει τι πρόκειται να συμβεί, έτσι για επιβεβαίωση, διπλή επιβεβαίωση δηλαδή.
Το μόνο που δε μου άρεσε είναι το προεπιλεγμένο σύστημα αρχείων. BTRFS για το root διαμέρισμα και XFS για το home. Δε συμφωνώ. Οπότε και επέλεξα τον «Expert» τρόπο διαμέρισης δίσκων.
Άλλο πράγμα και τούτο, πιο απλό, πιο εύχρηστο, πιο ξεκάθαρο δεν έχω ξαναματαδεί. Και όμορφο συνάμα (αλλά η ομορφιά είναι θέμα υποκειμενικό). Διαμόρφωσα το δίσκο όπως ήθελα, επέλεξα το σύστημα αρχείων που ήθελα και προχώρησα με την εγκατάσταση.

Το γραφικό περιβάλλον που επέλεξα κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης ήταν το MATE. Μου αρέσει το MATE και το έχω συνηθίσει και από το Ubuntu MATE που έχω. Όλα πήγαν καλά κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης, μια μικρή μόνο (δυσάρεστη) έκπληξη με περίμενε στο reboot.
Δεν βλέπω τον lightdm, αλλά κάτι κουτσό-lightdm και δίνοντας όνομα χρήστη και κωδικό με πετάει σε i3wm. Αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να αλλάξω Default Display Manager σε lightdm και Default Window Manager σε mate. Και οι δυο ρυθμίσεις βρίσκονται στο /etc/sysconfig/.

Εντάξει, ωραίο το MATE, αλλά με έτρωγε εκείνη η προεπιλογή του KDE. Γιατί είχε το KDE ως προεπιλογή ; Στο KDE «έχω δώσει αρκετές ευκαιρίες» δοκιμάζοντας το και δουλεύοντας το σε Ubuntu (Kubuntu δηλαδή), Fedora, Arch Linux και όλες τις φορές θα βρισκόταν κάτι που θα με έκανε να το απομακρύνω…. Κυρίως για το σύστημα ήχου – διαχείρισης ήχου – που διαθέτει.

Άνοιξα λοιπόν το YAST2 (άλλο εργαλείο κι αυτό, openSUSE way) και εγκατέστησα εν ριπή οφθαλμού το KDE Environment και KDE Plasma Desktop. Επιλέγω ως Display Manager sddm, επανεκκίνηση και ΜΠΟΥΜ!
Όχι δεν έσπασε κάτι, αλλά φόρτωσε το KDE και φαίνεται να δουλεύει σωστά. Σωστά όμως, όχι άλλα αντί άλλων. Φτού, Φτού μη το ματιάσω.
Δε ξέρω αν ευθύνεται γι’ αυτό το openSUSE, τι δουλειά έχουν κάνει τα άτομα εκεί με το KDE, πάντως εκτός του ότι δένει όλο περίφημα (κατά τη γνώμη μου), λειτουργεί και χωρίς προβλήματα (ως τώρα).

Το επόμενο βήμα ήταν να ενεργοποιήσω το αποθετήριο packman και να αλλάξω provider, ώστε να μην έχω θέματα με την αναπαραγωγή μουσικής – βίντεο.
Αυτό που βασικά έκανα είναι να απενεργοποιήσω εντελώς τον έλεγχο provider. Δεν συνίσταται αυτή η μέθοδος, ειδικά εάν έχετε πολλά αποθετήρια. Έτσι κάθε νεότερη έκδοση πακέτου έγινε εγκατάσταση από το όποιο αποθετήριο τη διαθέτει. Πολλά πακέτα άλλαξαν στο αποθετήριο packman και μετά από αυτό, ουδέν πρόβλημα.
Η αλλαγή γίνεται στο αρχείο /etc/zypp/zypp.conf αλλάζοντας τη τιμή σε «solver.allowVendorChange = true».

Αυτά μέχρι στιγμής. Δεν έχω πραγματικά διαπιστώσει κάτι αρνητικό (τουλάχιστον όχι ακόμη). Όλα όσα εγώ θέλω να λειτουργούν, λειτουργούν σωστά και όπως πρέπει.
Και μην παρασύρεστε από λεγόμενα τύπου «Bleeding Edge, Rolling Release σπάει στο επόμενο update». Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το υπογράφω. Ο ίδιος μύθος είχε κυκλοφορήσει και για το Arch Linux. Το λογισμικό περνάει από δοκιμές πριν το παραλάβει ο χρήστης. Τα ίδια διάβαζα και με το Arch και 3-4 χρόνια που το χρησιμοποιώ δεν έχει σπάσει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.
Tumbleweed λοιπόν από εμένα και ξεχάστε μια για πάντα τις αναβαθμίσεις λειτουργικού συστήματος. Έχοντας πάντα το πιο πρόσφατο, ενημερωμένο αλλά και σταθερό (ελεγμένο-δοκιμασμένο) λογισμικό στον υπολογιστή σας.

Η Ελληνική κοινότητα του openSUSE αποτελείται από αξιόλογα άτομα πρόθυμα να βοηθήσουν σε κάθε πρόβλημα.

• Δείτε το φόρουμ: http://j.mp/opensuse-greek
• Δείτε το Wiki: https://el.opensuse.org
• Δείτε το κανάλι IRC στο Freenode: #openSUSE-el
• Δείτε τη λίστα ηλ.ταχυδρομείου: http://lists.opensuse.org/opensuse-el

και φυσικά, πριν ρωτήσετε για κάτι

• Δείτε τη τεκμηρίωση: https://el.opensuse.org/Portal:Documentation

Και μερικά screenshots να έχουμε να θυμόμαστε.