Oracle VM Virtualbox: ΠΛΗΡΗΣ ΟΔΗΓΟΣ

ΑΥΤΗ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ!

Αν και υπάρχουν ήδη αρκετοί οδηγοί στο διαδίκτυο περί VirtualBox, άλλος ένας, με τη τελευταία έκδοση του VirtualBox και του Ubuntu ( 16.04 LTS ), δε νομίζω ότι βλάπτει.

Παρακάτω θα δούμε πως μπορούμε να κάνουμε εγκατάσταση το VirtualBox σε Ubuntu Linux 16.04 LTS και έπειτα να εγκαταστήσουμε ως Guest λειτουργικό σύστημα τα Windows 7.
Το VirtualBox είναι μια δωρεάν εφαρμογή ανοιχτού κώδικα, την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για τη δημιουργία εικονικών μηχανών (Virtual Machines).
Γιατί;
Υπάρχουν αρκετοί χρήστες οι οποίοι μπαίνουν στη διαδικασία δημιουργίας συστήματος διπλής εκκίνησης (dual boot), ώστε να χρησιμοποιούν και Windows τα οποία τα χρειάζονται για μερικές βασικές εφαρμογές.
Θα επισημάνω εδώ ότι, εάν θέλετε να τρέξετε βαριές εφαρμογές (που απαιτούν πολλούς πόρους συστήματος, πχ: παιχνίδια, photoshop …κλπ), τότε ένα Virtual Machine ίσως δεν είναι αυτό που χρειάζεστε. Αυτό βέβαια εξαρτάται μεταξύ άλλων και από τους διαθέσιμους πόρους του host λειτουργικού, όπως θα δούμε παρακάτω.
Επίσης, είναι πολύ πιο βολικό να μπορούμε να χρησιμοποιούμε και τα δυο λειτουργικά συστήματα παράλληλα, χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε συνέχεια επανεκκίνηση και αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματα του VirtualBox.

Ας εξοικειωθούμε όμως λίγο με την ορολογία:
Host OS: Το πραγματικό λειτουργικό μας σύστημα το οποίο έχουμε κάνει εγκατάσταση στον υπολογιστή μας. Σε αυτό τον οδηγό υποθέτουμε ότι είναι Linux και συγκεκριμένα Ubuntu/Linux 16.04 LTS.
Virtual Machine: Είναι ο εικονικός ηλεκτρονικός υπολογιστής που θα δημιουργήσουμε μέσω της εφαρμογής VirtualBox. Σε αυτόν τον υπολογιστή θα κάνουμε εγκατάσταση το guest os.
Guest OS: Το φιλοξενούμενο-εικονικό λειτουργικό σύστημα το οποίο θα εγκαταστήσουμε μέσω της εφαρμογής VirtualBox.
Τι χρειαζόμαστε:

• Την εφαρμογή VirtualBox
• Mια εικόνα iso των Windows, κατά προτίμηση έκδοση Starter ή Home Basic 32bit

Σημειώστε εδώ ότι σκοπός μας είναι να κάνουμε τη δουλειά μας με όσο το δυνατόν λιγότερους πόρους. Εάν κάποιος διαθέτει υπολογιστή με άνω του μετρίου χαρακτηριστικά (πχ Intel Core i7, 8+ GB RAM…κλπ), μπορεί να κάνει εγκατάσταση όποια έκδοση Windows θελήσει, ακόμη ίσως και Windows 10.

Ο οδηγός αυτός θα είναι αναλυτικός και θα δημοσιευτεί βήμα-βήμα συμπεριλαμβάνοντας και εικόνες. Οπότε περιμένουμε να είναι κάπως …ογκώδης.
Γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν και περιεχόμενα σε συνδέσμους, ώστε αν κάποιος θελήσει μπορεί να μεταπηδήσει στο βήμα που τον ενδιαφέρει.

Συμβάσεις:

• Οι εντολές τερματικού που δίνει ο χρήστης θα δημοσιεύονται σε σκούρο φόντο.
• Τα αποτελέσματα των εντολών θα εμφανίζονται σε ανοιχτόχρωμο φόντο.
• Το σύμβολο $ υποδηλώνει ότι έχουμε συνδεθεί στο κέλυφος ως απλοί χρήστες και δεν αποτελεί μέρος της εντολής. Όπου χρειαστούν αυξημένα δικαιώματα θα χρησιμοποιήσουμε τη βοήθεια της sudo.
• Όλες οι εικόνες ανοίγουν σε πλήρες μέγεθος σε νέα καρτέλα, με (απλό) αριστερό κλικ.

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. ΕΛΕΓΧΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ VIRTUALIZATION ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ VIRTUALBOX
• ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ VIRTUALBOX μέσω ORACLE PPA
2. ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ VIRTUAL MACHINE
3. ΑΡΧΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ VIRTUALBOX
• Εγκατάσταση VirtualBox Extension Pack
4. ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΜΗΝΑΧΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ WINDOWS
• Εγκατάσταση Guest Additions
• Windows Tips and Tricks
5. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ DESKTOP FILE
6. ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
• Αναβαθμίσεις και Άλλες Ρυθμίσεις
• Ασφάλεια Host OS

 

ΕΛΕΓΧΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ VIRTUALIZATION ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ VIRTUALBOX

Πριν προχωρήσουμε θα επιβεβαιώσουμε ότι ο υπολογιστής μας είναι ικανός να τρέξει εικονική μηχανή. Επίσης, ενδέχεται η απαιτούμενη λειτουργία για Virtualization να είναι απενεργοποιημένη στο BIOS/UEFI.
Πρώτα κάνουμε copy-paste τη παρακάτω εντολή στο τερματικό μας.
Η εντολή είναι ελεγμένη και ασφαλής.

 $ alias "vmsupport=egrep -wo 'vmx|lm|svm' /proc/cpuinfo | sort | uniq | sed -e 's/svm/AMD hardware Virtualization=Yes/g' -e 's/lm/64 bit cpu=Yes /g' -e 's/vmx/Intel hardware Virtualization=Yes/g'" 

Έπειτα γράφουμε το παρακάτω στο τερματικό μας.

 $ vmsupport 

Θα πρέπει να μας επιστρέψει τουλάχιστον ένα Yes για να προχωρήσουμε και ειδικά στην αναφορά περί Hardware Virtualization.

 nicktux@ubuntu:~$ vmsupport
 64 bit cpu=Yes 
 AMD hardware Virtualization=Yes

Αφού επιβεβαιώσαμε την υποστήριξη Virtualization από τη CPU μας, προχωράμε στην εγκατάσταση της εφαρμογής VirtualBox.
Επειδή συνήθως η διανομή (ειδικά εάν πρόκειται για LTS όπως το Ubuntu) είναι κάποιες εκδόσεις πίσω, θα χρησιμοποιήσουμε το site της Oracle για να κατεβάσουμε τη τελευταία έκδοση. Πηγαίνουμε σε αυτή τη σελίδα: https://www.virtualbox.org/wiki/Linux_Downloads και επιλέγουμε την αρχιτεκτονική που μας ταιριάζει (συνήθως AMD64, για 64bit λειτουργικό σύστημα). Αυτό είναι ένα έτοιμο πακέτο .deb το οποίο θα κάνουμε εγκατάσταση μέσω του package manager.
Όταν ολοκληρωθεί η λήψη καλό είναι να ελέγξουμε το αρχείο ως προς την ακεραιότητά του με τη παρακάτω εντολή:

 $ echo "a887409cae892f87bfd0c47aecdd7686a04d9a4c0c57b81b105c25e9eb9113f8 /home/nicktux/Downloads/virtualbox-5.1_5.1.6-110634-Ubuntu-xenial_amd64.deb" | sha256sum -c - 

Εδώ έχουμε χρησιμοποιήσει το SHA256 του Xenial Xerus 64bit. Οι αλγόριθμοι είναι διαθέσιμοι στη σελίδα λήψης. Επίσης, αντικαταστήστε τη διαδρομή του αρχείου με τη πραγματική δική σας διαδρομή.
Θα πρέπει να μας επιστρέψει ένα μήνυμα επιβεβαίωσης όπως το παρακάτω:

 /home/nikos/Downloads/virtualbox-5.1_5.1.6-110634-Ubuntu-xenial_amd64.deb: OK 

 

 

Αφού πήραμε και το μήνυμα επιβεβαίωσης ότι το αρχείο είναι ΟΚ, συνεχίζουμε με την εγκατάσταση.

 $ sudo dpkg -i /home/nikos/Downloads/virtualbox-5.1_5.1.6-110634-Ubuntu-xenial_amd64.deb 

 Selecting previously unselected package virtualbox-5.1.
(Reading database ... 443276 files and directories currently installed.)
 Preparing to unpack .../virtualbox-5.1_5.1.6-110634-Ubuntu-xenial_amd64.deb ...
 Unpacking virtualbox-5.1 (5.1.6-110634~Ubuntu~xenial) ...
 Setting up virtualbox-5.1 (5.1.6-110634~Ubuntu~xenial) ...
 addgroup: The group `vboxusers' already exists as a system group. Exiting.
 Processing triggers for systemd (229-4ubuntu7) ...
 Processing triggers for ureadahead (0.100.0-19) ...
 Processing triggers for hicolor-icon-theme (0.15-0ubuntu1) ...
 Processing triggers for shared-mime-info (1.5-2ubuntu0.1) ...
 Unknown media type in type 'all/all'
 Unknown media type in type 'all/allfiles'
 Processing triggers for gnome-menus (3.13.3-6ubuntu3.1) ...
 Processing triggers for desktop-file-utils (0.22-1ubuntu5) ...
 Processing triggers for mime-support (3.59ubuntu1) ...
 Processing triggers for bamfdaemon (0.5.3~bzr0+16.04.20160701-0ubuntu1) ...
 Rebuilding /usr/share/applications/bamf-2.index...

Στη παραπάνω έξοδο μπορούμε να παρατηρήσουμε το μήνυμα

addgroup: The group `vboxusers’ already exists as a system group. Exiting.

Αυτό συμβαίνει διότι το VirtualBox έχει γίνει εγκατάσταση παλιότερα στο συγκεκριμένο σύστημα και το απαιτούμενο γκρουπ είχε δημιουργηθεί από τότε. Σε εντελώς «φρέσκια» εγκατάσταση, το πρόγραμμα εγκατάστασης θα δημιουργήσει το group αυτόματα.
Ενδέχεται να προσθέσει και το χρήστη (εμάς δηλαδή) σε αυτό το γκρουπ, αλλά δε χάνουμε κάτι να το ελέγξουμε, με τη παρακάτω εντολή.

 $ groups $USER 

Στο αποτέλεσμα θα πρέπει να επιστρέψει και το γκρουπ vboxusers. Αν για κάποιο λόγο δεν επιστρέψει το σωστό αποτέλεσμα, προσθέτουμε στο γκρουπ το χρήστη μας με τη παρακάτω εντολή:

 $ sudo usermod -a -G vboxusers $USER 

 

 

Εγκατάσταση μέσω αποθετηρίου της Oracle

Η Oracle διαθέτει το δικό της αποθετήριο συμβατό με το Ubuntu, το οποίο μπορούμε να προσθέσουμε στο σύστημά μας, ώστε οι αναβαθμίσεις να γίνονται μαζί με τις αναβαθμίσεις άλλων εφαρμογών του συστήματός μας.
Προσθέτουμε και ενεργοποιούμε το αποθετήριο με τις παρακάτω εντολές σε ένα τερματικό.

 $ wget -q http://download.virtualbox.org/virtualbox/debian/oracle_vbox_2016.asc -O- | sudo apt-key add -
 $ sudo sh -c 'echo "deb http://download.virtualbox.org/virtualbox/debian xenial contrib" >> /etc/apt/sources.list.d/virtualbox.list'
 $ sudo apt-get update

Μπορούμε πλέον να κάνουμε εγκατάσταση το VirtualBox με τη παρακάτω εντολή

 $ sudo apt-get install virtualbox-5.1 

---

Κάνουμε μια αποσύνδεση και επανασύνδεση (logout-login) για να ενεργοποιηθεί η προσθήκη του χρήστη μας στο νέο γκρουπ (αυτό το κάνουμε ανεξάρτητα με το εάν προσθέσαμε το χρήστη στο γκρουπ χειροκίνητα ή όχι).

 

ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ VIRTUAL MACHINE

Πίσω στα περιεχόμενα →
Είμαστε πλέον έτοιμοι να εκκινήσουμε για πρώτη φορά το VirtualBox. Δίνουμε στο τερματικό την εντολή:

 $ virtualbox & 

Βρισκόμαστε στην οθόνη καλοσωρίσματος όπου και πατάμε «New».
 

 
Στην επόμενη οθόνη πατάμε το «Expert Mode» το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε τις ρυθμίσεις πιο γρήγορα.
 


 
 
Στην επόμενη οθόνη συμπληρώνουμε το όνομα(Name) του Virtual Machine, επιλέγουμε την έκδοση(Version) του λειτουργικού που θα κάνουμε εγκατάσταση, χορηγούμε τη μνήμη (Memory size) την οποία θα δανείζεται το GuestOS από το HostOS και αφήνουμε την επιλογή δημιουργίας εικονικού δίσκου (Hard disk) ως έχει
και πατάμε «Create».
Δίνουμε προσοχή στη μνήμη που θα χορηγήσουμε στο Virtual Machine. Δεν θέλουμε το HostOS να μείνει χωρίς μνήμη διότι τότε θα «κρασάρουν» όλα μαζί. Ένας καλός κανόνας (κατά τη γνώμη μου) είναι στη μέση. Στη παρακάτω εικόνα βλέπουμε 8192 MB (8GB) διαθέσιμη και έχουμε χορηγήσει τα 4096 MB (4GB).
 

 

 
Στη συνέχεια κάνουμε κάποιες ρυθμίσεις για τον εικονικό δίσκο όπως:
File Location: Η τοποθεσία στην οποία θα δημιουργηθεί ο εικονικός δίσκος. Αφήνουμε τη προεπιλογή, εκτός και αν έχουμε κάποιον ιδιαίτερο λόγο να τοποθετήσουμε τον εικονικό δίσκο κάπου αλλού (πχ έλλειψη χώρου ή SSD στον οποίο δεν θέλουμε εγγραφές).
File Size: Το μέγεθος του εικονικού δίσκου. Για Windows Guest προτείνεται 25GB τουλάχιστον. Αν έχουμε χώρο στο δίσκο μας, 40GB νομίζω είναι μια χαρά.
Hard disk file type: Ο τύπος του εικονικού δίσκου. Αφήνουμε τη προεπιλογή, εκτός και αν έχουμε κάποιο ιδιαίτερο λόγο να επιλέξουμε κάτι άλλο. πχ για λόγους συμβατότητας με άλλη εφαρμογή (για VMWare θα επιλέγαμε VMDK).
Storage on physical hard disk: Με πιο τρόπο θέλουμε να αποθηκευτεί ο εικονικός δίσκος στο φυσικό(Host) υπολογιστή μας. Η προεπιλογή είναι μια χαρά. Λέγεται ότι το Fixed Size εξασφαλίζει καλύτερες ταχύτητες, ωστόσο σε περίπτωση που θελήσουμε να αυξήσουμε το μέγεθος του δίσκου για κάποιο λόγο, θα πρέπει να τον μετατρέψουμε ξανά σε Dynamically allocated.
Πατάμε το «Create».
 

 
Η εικονική μας μηχανή είναι έτοιμη. Πριν την εκκινήσουμε, θα ρίξουμε μια ματιά και σε κάποιες άλλες, χρήσιμες ίσως, ρυθμίσεις.
 


 

ΑΡΧΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ VIRTUALBOX

Πίσω στα περιεχόμενα →
Ότι ρυθμίσεις αλλάξουμε πρέπει να πατήσουμε το «Save» στην εκάστοτε καρτέλα, ώστε να αποθηκευτούν.

Πηγαίνοντας στην ενότητα General και στη δεύτερη καρτέλα Advanced, μπορούμε να δούμε τη τοποθεσία αποθήκευσης ενός Snapshot, καθώς και ρυθμίσεις συμπεριφοράς του Host και του Guest, δηλαδή πως αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Snapshot: Είναι ένα αντίγραφο ασφαλείας που μπορούμε να πάρουμε, ώστε αν κάτι πάει στραβά με το GuestOS να μπορούμε να το επαναφέρουμε σε πρότερη κατάσταση.
Στα Shared Clipboard και Drag’n’Drop έχουμε τέσσερις επιλογές.
Host to Guest: Επιτρέπει την αντιγραφή του πρόχειρου(clipboard) ή τη μεταφορά αρχείων με Dran’n’Drop από το πραγματικό(Host) λειτουργικό μας σύστημα στο εικονικό(Guest), μόνο.
Guest to Host: Επιτρέπει την αντιγραφή του πρόχειρου(clipboard) ή τη μεταφορά αρχείων με Dran’n’Drop από το εικονικό(Guest) λειτουργικό μας σύστημα στο πραγματικό(Host), μόνο.
Bidirectional: Επιτρέπει την αμφίδρομη αντιγραφή του πρόχειρου(clipboard) ή τη μεταφορά αρχείων με Dran’n’Drop από το πραγματικό(Host) λειτουργικό μας σύστημα προς το εικονικό(Guest) και αντίστροφα.
Drag’n’Drop: Κράτημα και απόθεση αρχείων με τον κέρσορα του ποντικιού. Δεν είναι το ίδιο με το copy-paste.
 

 
Στην ενότητα System και στη καρτέλα Motherboard μπορούμε να αλλάξουμε τη σειρά εκκίνησης (Boot Order) θέτοντας ως πρώτη συσκευή το Optical και ως δεύτερη τον εικονικό σκληρό δίσκο(Hard disk). Αφαιρούμε το Floppy disk εντελώς, μιας και (συνήθως) πλέον δεν χρειάζεται.
Το Optical θα μας χρησιμέψει ως πρώτη επιλογή εκκίνησης διότι από εκεί θα διαβάσει την εικόνα ISO των Windows, την οποία θα κάνουμε προσάρτηση αργότερα.
Επίσης ενεργοποιούμε τη λειτουργία I/O APIC την οποία θέλουμε, ώστε να προχωρήσουμε στην επόμενη καρτέλα. Τις υπόλοιπες επιλογές μπορούμε να τις αφήσουμε ως έχουν.
 

 
Στη καρτέλα Processor, μπορούμε να κατανείμουμε τον αριθμό των επεξεργαστών που θα δανείζεται το GuestOS από το HostOS. Ως γενικό κανόνα μπορούμε να ακολουθούμε το ήμισυ των επιτρεπόμενων διαθέσιμων επεξεργαστών. Στη συγκεκριμένη εικόνα βλέπουμε τέσσερις(4) επιτρεπόμενους διαθέσιμους(πράσινη ένδειξη) και έχουν παραχωρηθεί οι δύο(2).
Εάν στη προηγούμενη καρτέλα δεν είχαμε ενεργοποιήσει το I/O APIC, δε θα μας άφηνε να διαθέσουμε παραπάνω από έναν επεξεργαστές στο GuestOS.
 

 
Στην επόμενη ενότητα Display και στη πρώτη καρτέλα Screen κάνουμε τις ρυθμίσεις της εικονικής κάρτας γραφικών. Παραχωρούμε όλο το διαθέσιμο μέγεθος και ενεργοποιούμε το Acceleration για 3D και 2D.
 

 
Στην ενότητα Storage και και στο Windows7.vdi (όπου υποδηλώνει τον εικονικό σκληρό δίσκο που δημιουργήσαμε προηγουμένως), επιλέγουμε εάν πρόκειται για SSD ή όχι. Εάν τον εικονικό δίσκο τον δημιουργήσαμε σε μια τοποθεσία μέσα στον πραγματικό μας SSD, τότε είναι καλό να επιλέξουμε το Solid-state Drive. Διαφορετικά το αφήνουμε ως έχει.
Στη συνέχεια κάνουμε κλικ στο Empty και επιλέγουμε το κουτί LiveCD/DVD. Έπειτα κάνουμε κλικ στο εικονίδιο με το δισκάκι και επιλέγουμε «Choose Virtual Optical Disk File». Κάνοντας κλικ εκεί, θα ανοίξει ο διαχειριστής αρχείων και φακέλων. Πρέπει να περιηγηθούμε στη τοποθεσία που έχουμε αποθηκεύσει την εικόνα ISO των Windows και να την επιλέξουμε. Αυτή είναι και η λεγόμενη προσάρτηση.
 

 

 
Αφήνουμε τις παρακάτω ενότητες ως έχουν (συνήθως λειτουργούν σωστά χωρίς απαιτούμενη παρέμβαση από το χρήστη) και προχωράμε στην ενότητα USB. Εκεί ενεργοποιούμε τον κατάλληλο Controller USB 2 ή USB 3(εάν διαθέτουμε USB 3).
Με το που κάνουμε κλικ στο κουμπί ενεργοποίησης, θα δούμε ένα τρίγωνο προειδοποίησης κάτω, για λαθεμένες ρυθμίσεις. Αυτό συμβαίνει διότι το VirtualBox υποστηρίζει μόνο τον απαρχαιωμένο USB1 Controller. Για να ενεργοποιήσουμε την υποστήριξη για τους νεότερους, πρέπει να εγκαταστήσουμε ένα πακέτο ονόματι VirtualBox Extension Pack.
 

 

 

 

Εγκατάσταση VirtualBox Extension Pack

Πίσω στα περιεχόμενα →
Κατεβάζουμε το πακέτο από τη σελίδα του VirtualBox: https://goo.gl/TOHiOQ .
Αφού το αποθηκεύσουμε, κάνουμε δυο κλικ επάνω του. Θα ανοίξει από προεπιλογή με την ίδια την εφαρμογή του VirtualBox. Θα πρέπει να δώσουμε τον κωδικό χρήστη μας για να προχωρήσει η εγκατάσταση. Μόλις ολοκληρωθεί, μπορούμε να κλείσουμε το δεύτερο VirtualBox (το οποίο θα έχει ανοίξει για την εγκατάσταση του Extension Pack). Πατώντας τώρα το OK (στο μενού του USB που βρισκόμαστε) θα μας «πετάξει» στην αρχική οθόνη του VirtualBox. Εκεί, πατάμε πάνω στο Settings και έπειτα πάλι στο USB ώστε να ανοίξει το μενού στο οποίο βρισκόμασταν. Θα δούμε πλέον το τρίγωνο προειδοποίησης να έχει εξαφανιστεί.
Το Extension Pack είναι λογισμικό κλειστού κώδικα.
 

 

 

 

 

ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΜΗΝΑΧΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ WINDOWS

Πίσω στα περιεχόμενα →
Αφού έχουμε ολοκληρώσει τις απαιτούμενες ρυθμίσεις, στην αρχική οθόνη πατάμε το κουμπί Start(πράσινο βέλος) και θα πρέπει να εκκινήσει η εικονική μας μηχανή, κάνοντας εκκίνηση πρώτα από το CD/DVD. Εκεί, έχουμε κάνει προσάρτηση την εικόνα ISO των Windows και θα ξεκινήσει η διαδικασία εγκατάστασης. Δεν αλλάζει κάτι σε ότι αφορά την εγκατάσταση των Windows. Κάνουμε εγκατάσταση όπως θα κάναμε σε έναν κανονικό υπολογιστή.
 

 
Μόλις ολοκληρωθεί η εγκατάσταση, κλείνουμε την εικονική μηχανή και αφαιρούμε το μέσο εγκατάστασης από το εικονικό CD/DVD, έτσι ώστε να εκκινεί πλέον από τα φρέσκα-εγκατεστημένα Windows τα οποία βρίσκονται στον εικονικό σκληρό δίσκο μας.
 


 

Εγκατάσταση Guest Additions

Πίσω στα περιεχόμενα →
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε, εφόσον συνδεθούμε στο GuestOS (Windows), είναι η εγκατάσταση των Guest Additions. Έτσι, θα ενεργοποιήσουμε τις πρόσθετες δυνατότητες του VirtualBox, αποκομίζοντας γρηγορότερη απόκριση και καλύτερη υποστήριξη γραφικών.
Κάνουμε κλικ στο Devices και έπειτα στο «Insert Guest Additions CD Image». Έπειτα προχωράμε στην εγκατάσταση όπως και σε κάθε άλλο πρόγραμμα των Windows. Όταν ολοκληρωθεί, κάνουμε επανεκκίνηση την εικονική μηχανή.
 

 
Μετά την επιτυχή εγκατάσταση των Guest Additions, έχουμε διαθέσιμη και την επιλογή Full-screen Mode την οποία μπορούμε να ενεργοποιήσουμε με Δεξί CTRL+F. Με το ίδιο shortcut επιστρέφουμε στη προηγούμενη κατάσταση παραθύρου.
Να θυμόμαστε ότι: Το δεξί CTRL πλήκτρο είναι το λεγόμενο Host Key. Με αυτό και σε συνδυασμό με άλλα πλήκτρα, ενεργοποιούμε διάφορες δυνατότητες του VirtualBox, όπως Full-screen Mode, Seamless Mode, Snapshots…κλπ. Με ένα πέρασμα του κέρσορα του ποντικιού σε διάφορα μενού της toolbar, θα δούμε και τα διαθέσιμα shortcuts. Εκεί που γράφει Host, εννοεί το Δεξί CTRL πλήκτρο.
 


 

Windows Tips and Tricks

Πίσω στα περιεχόμενα →
Μπορούμε να κάνουμε τη λειτουργία των Windows ακόμη πιο γρήγορη, απενεργοποιώντας τις λειτουργίες aero και άλλα effects. Άλλωστε ο σκοπός μας εδώ (όπως αναφέραμε εξ αρχής) είναι να κάνουμε τη δουλειά μας, γρήγορα και αποτελεσματικά.
Πατώντας στο Start → δεξί κλικ στο Computer → και properties(ιδιότητες), θα ανοίξει ο πίνακας ελέγχου στις βασικές πληροφορίες συστήματος. Εκεί, κάνουμε κλικ στο Advanced System Settings (Επιλογές για προχωρημένους). Το παράθυρο που θα ανοίξει θα είναι ήδη στη καρτέλα Advanced (Για προχωρημένους) κι εκεί επιλέγουμε το Settings (Ρυθμίσεις), στη πρώτη παράγραφο Performance (Επιδόσεις).
Στο παράθυρο που θα ανοίξει κάνουμε τικ στο κουτί «Adjust for best performance» και κάνουμε κλικ μόνο στο κουτάκι «Smooth edges of screen fonts».
Με αυτή τη μέθοδο απενεργοποιούμε τα Effects της επιφάνειας εργασίας. Μπορεί πλέον τα Windows να μας θυμίζουν εποχές Windows 95, αλλά θα καταλάβουμε αμέσως τη διαφορά στην απόκριση του συστήματος.
 

 

 
Στην επόμενη καρτέλα «Advanced», μπορούμε να ορίσουμε το μέγεθος του Paging File το οποίο βοηθά σε περίπτωση έλλειψης φυσικής μνήμης. Εδώ βέβαια μιλάμε για την εικονική (στα Windows φαίνεται ως φυσική) μνήμη που έχουμε ορίσει στο Virtual Machine.
Ένας καλός κανόνας είναι να ορίσουμε το μέγεθος εκείνο το οποίο προτείνεται (Recommended), κάνοντας απενεργοποίηση πρώτα το κουτί Αυτόματης Διαχείρισης Μεγέθους. Φυσικά πατάμε «Apply» και «OK», αφού τελειώσουμε με τις ρυθμίσεις.
Για να ενεργοποιηθεί αυτή η λειτουργία θα πρέπει να κάνουμε επανεκκίνηση των Windows.
 

 


 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ DESKTOP FILE

Πίσω στα περιεχόμενα →
Πλέον έχουμε τελειώσει με την εγκατάσταση και ρύθμιση του VirtualBox. Το πλεονέκτημα που μας δίνει, είναι ότι μπορούμε να δουλεύουμε και τα δυο λειτουργικά ταυτόχρονα.
Αυτό που μένει να κάνουμε, για δική μας ευκολία, είναι η δημιουργία ενός Desktop File, ώστε με ένα κλικ να ανοίγουν αμέσως τα Windows 7, χωρίς να είναι ανάγκη να ανοίξουμε πρώτα την εφαρμογή VirtualBox και να τα επιλέξουμε από εκεί.

Ανοίγουμε έναν επεξεργαστή κειμένου, όποιον διαθέτουμε (gedit, leafpad…κλπ) και γράφουμε μέσα τα παρακάτω:

 [Desktop Entry]
 Encoding=UTF-8
 Version=1.0
 Type=Application
 Name=Windows 7 VM
 Icon=/home/$USER/Pictures/windows7.png
 Exec=vboxsdl --startvm /home/$USER/VirtualBox\ VMs/Windows\ 7\ Starter/Windows\ 7\ Starter.vbox
 StartupNotify=false
 OnlyShowIn=Unity;
 X-UnityGenerated=true
 Comment=Windows 7 in VirtualBox

Αποθηκεύουμε το έγγραφο ως Windows7.desktop στη τοποθεσία: /home/$USER/.local/share/applications/
Τι πρέπει να προσέξουμε-αλλάξουμε στα παραπάνω στοιχεία.
Στο Icon αντικαθιστούμε τη διαδρομή με τη δική μας, εκεί όπου έχουμε αποθηκεύσει ένα εικονίδιο με το σήμα των Windows (μορφής .png και μεγέθους 256×256)
Στο Exec, προσέχουμε τη διαδρομή όπου βρίσκεται το αρχείο .vbox. Στο παραπάνω παράδειγμα το έχουμε ονομάσει «Windows 7 Starter.vbox» και αυτό δεν είναι ότι καλύτερο.
Καλό θα είναι να μην αφήσετε κενά στο όνομα, διαφορετικά θα πρέπει (όπως και παραπάνω) να χρησιμοποιήσετε «αποφυγές» «\» για να διαβάσει σωστά τη διαδρομή του αρχείου. Το όνομα αυτό το θέτουμε εμείς στην αρχή της δημιουργίας του Virtual Machine.

Το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι περίπου όπως η παρακάτω εικόνα, όπου με ένα κλικ ανοίγουμε απευθείας τα Windows στην εικονική μηχανή.
 

 

Για να μη μπερδευτείτε:
Στην αρχή της εγκατάστασης χρησιμοποιήσαμε το όνομα Windows7 (δείτε την εικόνα), το οποίο είναι ένα σωστό όνομα (χωρίς κενά). Αυτό, θα δημιουργήσει το αρχείο .vbox με την ονομασία, Windows7.vbox.
Ωστόσο, παραπάνω (στο Desktop File) φαίνεται το όνομα «Windows 7 Starter.vbox», το οποίο περιέχει κενά και δεν είναι ίδιο με το αρχικό που δώσαμε.
Αυτό συνέβη:

• Για να δείξουμε τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν από τα ονόματα με κενά, σε Linux (πρέπει να γίνει χρήση αποφυγών, ή διπλών εισαγωγικών).


 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Πίσω στα περιεχόμενα →

• Παραπάνω είδαμε βήμα προς βήμα τη δημιουργία μιας εικονικής μηχανής, χρησιμοποιώντας ως HostOS το Ubuntu 16.04 LTS και ως GuestOS, μια έκδοση των Windows.
• O οδηγός μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιαδήποτε άλλη διανομή Linux, αρκεί ο χρήστης να γνωρίζει τυχών ιδιαιτερότητες της διανομής που χρησιμοποιεί. Πχ θα πρέπει να κατεβάσει άλλο αρχείο από το site της Oracle, εκείνο που ταιριάζει στη διανομή που έχει.
• Σκοπός του οδηγού ήταν να δείξει πως μπορούμε να αποφύγουμε τη δημιουργία συστήματος διπλής εκκίνησης, αρκετά πιο δύσκολη (ίσως και επικίνδυνη μερικές φορές) διαδικασία, όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε Windows για μερικές βασικές εφαρμογές.
  Παράδειγμα: Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κανονικά τη σουίτα γραφείου της Microsoft, εφαρμογές οι οποίες δεν απαιτούν πολύ μεγάλους πόρους συστήματος και γενικά όποια εφαρμογή δεν απαιτεί πολύ καλή υποστήριξη 3D.
• Οι προγραμματιστές του VirtualBox εργάζονται για μια λειτουργία που ονομάζεται GPU Passthrough η οποία θα επιτρέπει την άμεση πρόσβαση της εικονικής μηχανής στη κάρτα γραφικών. Όταν αυτό επιτευχθεί, θα μιλάμε πλέον για μια εικονική μηχανή η οποία θα χρησιμοποιεί σχεδόν το 100% του υλικού του φυσικού μας υπολογιστή. Τότε, θα υποστηρίζονται και εφαρμογές με μεγαλύτερες απαιτήσεις, gaming… κλπ.

 

Αναβαθμίσεις και Άλλες Ρυθμίσεις

Πίσω στα περιεχόμενα →
Σε ότι αφορά την αναβάθμιση του VirtualBox, ανοίγοντας το File → Preferences θα δούμε στην ενότητα Updates ότι είναι επιλεγμένο το κουτί για έλεγχο νέων εκδόσεων καθημερινά. Όταν κάποια στιγμή υπάρξει νέα έκδοση, θα λάβουμε τη σχετική ειδοποίηση. Η αναβάθμιση δεν είναι δύσκολη. Θα επιλέξουμε να κατεβάσει το αρχείο και έπειτα μπορούμε να ακολουθήσουμε πάλι τη διαδικασία εγκατάστασης (μια εντολή).
Όταν ολοκληρωθεί η αναβάθμιση και μόλις μπούμε στο GuestOS (Windows), θα μας βγάλει ειδοποίηση για αναβάθμιση και των Guest Additions. Εύκολο και αυτό, απλά πατάμε επάνω στην ειδοποίηση και η αναβάθμιση γίνεται αυτόματα.
Σε περίπτωση που υπάρξει νέα έκδοση του Extension Pack, αυτό θα το καταλάβουμε από το τρίγωνο προειδοποίησης στο VirtualBox. Δηλαδή, εάν έχουμε παλαιότερη έκδοση Extension Pack, θα μας προειδοποιεί για λαθεμένες ρυθμίσεις. Πηγαίνοντας στη σελίδα λήψης, κατεβάζουμε το νέο Extesion Pack και το κάνουμε εγκατάσταση όπως έχουμε ήδη δείξει.
 

 
Παρατηρούμε ότι στο Preferences υπάρχουν αρκετές ενότητες για τις οποίες δεν αναφερθήκαμε σε αυτό τον οδηγό. Εκεί φιλοξενούνται γενικές ρυθμίσεις της εφαρμογής VirtualBox, όπως:
Language (Interface Language): Μπορούμε να αλλάξουμε τη γλώσσα εμφάνισης της εφαρμογής (τα Ελληνικά υποστηρίζονται).
Input: Μπορούμε να αλλάξουμε τα Shortcuts, αλλά και το Host Key σύμφωνα με τις προτιμήσεις μας.
Extensions: Εκεί βλέπουμε αλλά και διαχειριζόμαστε τις εγκατεστημένες επεκτάσεις (πχ Extension Pack)
Γενικά αυτές τις ρυθμίσεις τις αφήνουμε ως έχουν, εκτός αν έχουμε τους λόγους μας για να τις πειράξουμε.

 

Ασφάλεια Host OS

Πίσω στα περιεχόμενα →
Ίσως μερικοί να αναρωτηθούν κατά πόσον ασφαλές είναι το Host OS (στη περίπτωσή μας Ubuntu/Linux), από το Guest OS. Δηλαδή, υπάρχει κίνδυνος να μολυνθεί με κάποιο κακόβουλο πρόγραμμα το Host OS εξαιτίας του Guest (στη περίπτωση μας, Windows);
Καταρχήν να επισημάνουμε ότι 100% ασφάλεια δεν υπάρχει σε κανένα λειτουργικό σύστημα. Ωστόσο, το VirtualBox είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε ο χώρος στο οποίο τρέχει το Guest OS να είναι όσο περισσότερο γίνεται απομονωμένος (isolated). Από προεπιλογή, η λειτουργία δικτύου είναι ρυθμισμένη σε NAT και αυτό δίνει, στο Host OS, το πλεονέκτημα της απόκρυψης. Επίσης η λειτουργία των κοινόχρηστων φακέλων είναι απενεργοποιημένη, όπως επίσης και οι λειτουργίες «Κοινόχρηστο Πρόχειρο» και «Drag’n’Drop».
Αυτά όμως είναι θέματα ρυθμίσεων από το χρήστη. Για παράδειγμα, εάν ο χρήστης αλλάξει τις ρυθμίσεις δικτύου από NAT σε Bridged, τότε η ασφάλεια μειώνετε δραστικά και το Host OS είναι εκτεθειμένο τόσο, όσο ένας υπολογιστής μέλος ενός δικτύου υπολογιστών.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των κακόβουλων προγραμμάτων που κατασκευάζονται για Windows, κατασκευάζονται αποκλειστικά για Windows. Ως εκ τούτου, ακόμη και εάν κάποιο πρόγραμμα καταφέρει (μέσω μιας αδυναμίας ασφαλείας – bug) να εισχωρήσει στο Host OS, πιθανότατα να μη μπορέσει να εκτελέσει τον κακόβουλο κώδικα που περιέχει.
Η ασφάλεια είναι ένα μεγάλο θέμα στο οποίο θα μπορούσαν να αφιερωθούν πολλές δημοσιεύσεις. Γενικότερα όμως, σε ότι αφορά το VirtualBox, μπορούμε να έχουμε το «κεφάλι μας ήσυχο» (όχι τόσο ήσυχο ώστε να τρέχουμε κακόβουλο λογισμικό επί σκοπόν).

---

Ο οδηγός είναι διαθέσιμος και στο GitBook

Όλες οι εικόνες που έχουν δημοσιευτεί στον οδηγό μπορούν να βρεθούν:
σε αυτό το αποθετήριο.

Ο οδηγός, όπως και κάθε άλλη δημοσίευση στο NickTux.com, διατίθεται κάτω από την άδεια:
Creative Commons – Αναφορά Δημιουργού – Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
 

Κλικ στην εικόνα για να μεταφερθείτε στην άδεια χρήσης.